Dna moczanowa jest zespołem objawów klinicznych będących konsekwencją odkładania się kryształów moczanu sodu w płynie stawowym, tkankach i narządach. Proces ten jest wynikiem długotrwałej hiperurykemii, którą definiuje się jako zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy >6 lub 7 mg/dl. Dna moczanowa jest jedną z najczęstszych chorób zapalnych stawów, występującą u 1–2% osób w krajach zachodnich. Nieleczona prowadzi do niepełnosprawności i gorszej jakości życia chorego. Złotym standardem w diagnostyce dny moczanowej jest badanie z użyciem mikroskopu spolaryzowanego, potwierdzające obecność charakterystycznych kryształów kwasu moczowego np. w płynie stawowym lub w aspiracie ze złogu z guzka dnawego. U pacjentów z prawidłową funkcją nerek lekiem pierwszego rzutu zmniejszającym stężenie kwasu moczowego w surowicy pozostaje allopurynol. W przypadku jego nietolerancji lub przeciwwskazań do jego stosowania rekomendowany jest nowszy inhibitor oksydazy ksantynowej, febuksostat. Lek ten w przeciwieństwie do allopurynolu nie wymaga redukcji dawki w umiarkowanej niewydolności nerek. W artykule przedstawiono przypadek 64‑letniego mężczyzny hospitalizowanego w Klinice Chorób Wewnętrznych i Reumatologii z powodu nawracającego bólu i obrzęku stawów obwodowych.