Hipogonadyzm męski jest jednostką chorobową związaną z zaburzeniami funkcji plemnikotwórczej lub hormonalnej jąder. Zaburzenia endokrynologiczne związane z niedoborem wydzielanego przez jądra testosteronu prowadzą do wielu powikłań ogólnoustrojowych, które mogą być ograniczane prawidłową suplementacją hormonalną. Podstawą dobrego leczenia jest prawidłowo postawione rozpoznanie po rzetelnie przeprowadzonej diagnostyce. Badania wykazały, że suplementacja testosteronem przynosi realne korzyści jedynie u pacjentów z rzeczywistym hipogonadyzmem. W toku diagnostyki konieczne jest wykluczenie wtórnych przyczyn hipogonadyzmu. W Polsce lekarze dysponują nie tylko różnymi preparatami testosteronu, ale również lekami działającymi na całą oś gonadotropową, które dawkowane indywidualnie, pozwalają osiągnąć sukces terapeutyczny. Powszechna dostępność badań laboratoryjnych i literatury (nie zawsze fachowej) skłaniają pacjentów do samodzielnej diagnostyki i samodzielnego leczenia subiektywnego hipogonadyzmu, co prowadzi do licznych powikłań. Lekarze powinni zwracać uwagę pacjentów na możliwy problem i kierować ich do specjalistów, aby taka terapia była prowadzona zgodnie ze wskazaniami medycznymi i zachowaniem bezpieczeństwa pacjenta.