Wstęp: Telemedycyna może zwiększać bezpieczeństwo pacjenta i ułatwiać dostęp do świadczeń zdrowotnych oraz poprawiać ich jakość. Z drugiej strony korzystanie z narzędzi, jakie daje, może – przy niewłaściwym ich zastosowaniu – rodzić szereg zagrożeń, choćby w obszarze ochrony prywatności czy zachowania odpowiednich standardów jakości świadczonych e-konsultacji. Jakkolwiek bowiem teleporady to generalnie bardzo wygodne narzędzie, dzięki któremu pacjent w dogodnym dla siebie miejscu, na odległość, bez potrzeby przychodzenia do gabinetu lekarskiego, może uzyskać konsultację medyczną, jednak (niestety) mimo wielu ułatwień, świadczenie usług medycznych w formie telemedycyny może też sprzyjać sytuacjom związanym z naruszaniem praw pacjentów przez lekarza lub nadużyciem tych praw przez samego pacjenta. Niniejsze opracowanie ma na celu zidentyfikowanie najważniejszych przejawów tego rodzaju zagrożeń (ograniczonych do nadużyć ze strony pacjenta i naruszeń ze strony lekarza) związanych ze świadczeniem usług medycznych w formie teleporady oraz obszarów, w których do tych zagrożeń może dochodzić. Zawarto w nim także postulaty, jak należy zorganizować proces udzielania tego typu porad oraz jak informować pacjenta o zasadach ich udzielania. Materiał i metody: W pracy wykorzystano metodę dogmatyczno-prawną. Polegała ona na wnikliwej analizie obowiązującej literatury oraz aktów prawnych. W pracy odnaleźć można szereg odniesień do przepisów proceduralnych oraz praktyki w badanym zakresie. Wyniki: Ochrona zdrowia wymaga od ustawodawcy stworzenia mechanizmów adekwatnych do zmian, jakie wywołuje postęp naukowy, a jednocześnie zapewniających bezpieczeństwo pacjentom. W tym wymiarze teleporadę należy traktować jako narzędzie mające przede wszystkim charakter wspomagający „klasyczne” leczenie. Wnioski: Konieczne jest podjęcie prac legislacyjnych mających na celu bardziej szczegółową implementację telemedycyny do systemu ochrony zdrowia. W aktualnym stanie prawnym brak szczegółowych procedur dotyczących udzielania teleporad medycznych stwarza liczne zagrożenia dla pacjenta i może być przyczyną wielu błędów w procesie ich właściwej diagnostyki. Zasadnym wydaje się postulat de lege ferenda, uszczegółowienia dziedzin, które mogą być objęte świadczeniem telemedycznym.