Nietolerancja histaminy (HIT), podobnie jak wszystkie tzw. zespoły nietolerancji amin biogennych, nadal jest zagadkowym problemem współczesnej alergologii. Jej patomechanizm polega na zaburzeniu równowagi pomiędzy ilością histaminy przyjmowanej z pokarmem a zdolnością do jej degradacji przez jelitową barierę enzymatyczną. Najczęstszą przyczyną są wrodzone i nabyte niedobory aktywności jelitowej diaminooksydazy (DAO), jednego z enzymów rozkładających histaminę, co powoduje wystąpienie objawów chorobowych po spożyciu produktów o nieszkodliwym dla ogółu populacji stężeniu histaminy. HIT należy odróżniać od zatrucia histaminą, kiedy to osoby o w pełni sprawnej barierze enzymatycznej odczuwają objawy po przyjęciu pokarmu zawierającego skrajnie duże stężenia mediatora. Złożona symptomatologia HIT, będąca klasycznym przykładem pseudoalergii, na którą składają się liczne objawy nieswoiste, często stanowi dla alergologów poważne wyzwanie diagnostyczne. Wydaje się, że jest to zespół rozpoznawany zbyt rzadko i niedoceniany wśród chorób alergologicznych. Leczenie również nie należy do łatwych, ze względu na trudności w ocenie zawartości histaminy w poszczególnych produktach. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa w celu przybliżenia problemu i analizy kontrowersyjnych zagadnień, a także uporządkowanie aktualnego stanu wiedzy na temat HIT oraz pozostałych reakcji pohistaminowych.