Artykuł przedstawia krótką historię dwuetapowego konfliktu zbrojnego, który rozpoczął się w lutym 2014 roku i trwa do chwili obecnej. Autorzy, opisując cztery kluczowe okresy pierwszego etapu działań, zwracają uwagę na problemy, z jakimi borykała się wojskowa służba zdrowia w tym czasie. Zmiany, jakie zaszły w sposobie zabezpieczenia medycznego strat sanitarnych w poszczególnych fazach pierwszego etapu działań, pozwoliły na stworzenie jednolitej przestrzeni zabezpieczenia medycznego w Ukrainie w dalszym etapie konfliktu. Wprowadzone zmiany w systemie zabezpieczenia medycznego działań bojowych, wzorowanych na rozwiązaniach zachodnich, przyczyniły się do zwiększenia skuteczności wsparcia medycznego armii ukraińskiej. Autorzy, bazując na doświadczeniach uczestników walk, wskazują na potrzebę dalszych usprawnień logistyczno-organizacyjnych, które mogą zwiększyć efektywność systemu leczniczo-ewakuacyjnego. Celem pracy jest ukazanie zmian w tym systemie w trakcie trwania działań wojennych w Ukrainie. Zmiany zachodzące w systemie leczniczo-ewakuacyjnym armii ukraińskiej w czasie trwania konfliktu zbrojnego powinny podlegać szczegółowej analizie, a wnioski z niej płynące należy wykorzystać w działalności wojskowej służby zdrowia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.