Bąblowica wielojamowa (alweokokoza) wywoływana jest przez larwy bąblowca wielojamowego Echinococcus multilocularis. Naciekowy charakter wzrostu oraz zdolność do rozprzestrzeniania się larw do narządów odległych i tworzenia ognisk wtórnych upodabnia bąblowicę do choroby nowotworowej. Brak patognomonicznych objawów sprawia, że w rozpoznaniu alweokokozy podstawowe znaczenie mają badania radiologiczne i serologiczne. W artykule przedstawiono przypadek 75‑letniego pacjenta zgłaszającego osłabienie, postępującą utratę masy ciała i nawracające stany podgorączkowe, u którego stwierdzono guza wątroby i nadnercza prawego oraz nawracający płyn w prawej jamie opłucnowej. W przeszłości pacjent był leczony z powodu raka jelita grubego. W celu ustalenia charakteru zmian ogniskowych u chorego wykonano szereg badań, w tym pozytonową tomografię komputerową (PET‑CT) i rezonans magnetyczny (MRI) jamy brzusznej oraz biopsję chirurgiczną. W badaniu histopatologicznym pobranego wycinka stwierdzono nieprawidłowości wskazujące na inwazję pasożytniczą. Na podstawie obrazu klinicznego i dodatnich wyników testów serologicznych u pacjenta rozpoznano bąblowicę wielojamową.