Wprowadzenie i cel: Zaburzenia erekcji stają się coraz powszechniejszym problemem i są predyktorem różnych schorzeń sercowo-naczyniowych i psychicznych. Niniejsze badanie koncentruje się na terapii pozaustrojową falą uderzeniową o niskiej intensywności (Li-ESWT), która jest uznawana przez Europejskie Towarzystwo Urologiczne za leczenie pierwszego rzutu zaburzeń funkcji erekcyjnej. Li-ESWT może być alternatywą lub uzupełnieniem farmakoterapii (inhibitory fosfodiesterazy typu 5). Metoda ta jest bezbolesna, nieinwazyjna i bezpieczna dla pacjenta, co potwierdzają liczne badania. Materiał i metody: Badanie objęło grupę 40 mężczyzn otrzymujących leczenie Li-ESWT raz w tygodniu. Parametry terapii ustalono na podstawie algorytmu Motila po wizycie kwalifikacyjnej i wykluczeniu przeciwwskazań. Pacjenci byli oceniani trzykrotnie: przed, bezpośrednio po i sześć miesięcy po leczeniu, przy użyciu Międzynarodowego Kwestionariusza Funkcji Erekcji-5 (IIEF-5). Wyniki: Wynik IIEF-5 przed leczeniem w grupie badanej wynosił 12,6 ± 3,9 i wzrósł do średnio 18,0 ± 3,4 punktów po leczeniu. Sześć miesięcy po leczeniu odnotowano dalszy wzrost do średniego wyniku 18,9 ± 4,1 – różnice statystycznie istotne (p <0,05). Zaobserwowano ujemną korelację między czasem trwania zaburzeń erekcji a wynikami przed leczeniem (−0,3526; p <0,05 – średnia korelacja), bezpośrednio po (−0,0777; p <0,05 – niska korelacja) i sześć miesięcy po (−0,5180; p <0,05 – wysoka korelacja) zakończeniu leczenia. Zaobserwowano dodatnią korelację między wynikami IIEF-5 przed leczeniem a wynikami bezpośrednio po leczeniu (0,6113; p <0,05 – wysoka korelacja) i sześć miesięcy (0,5207; p <0,05 – wysoka korelacja) po zakończeniu leczenia (p <0,05). Zaobserwowano ujemną korelację między liczbą impulsów fali uderzeniowej a wynikami IIEF-5 uzyskanymi przed (−0,6963; p <0,05 – wysoka korelacja), bezpośrednio po (−0,5885, p <0,05 – wysoka korelacja) i sześć miesięcy po zakończeniu leczenia (−0,6884, p <0,05 – wysoka korelacja). Wnioski: 1. Terapia falą uderzeniową pozaustrojową o niskiej intensywności poprawia funkcje erekcji u pacjentów z zaburzeniami erekcji. 2. Pozytywne efekty dotyczące funkcji erekcji, oceniane według skali IIEF-5, obserwowano bezpośrednio po leczeniu i utrzymywały się podczas sześciomiesięcznej obserwacji. 3. Czas trwania zaburzeń erekcji negatywnie wpływał na wyniki skali IIEF-5 przed leczeniem, bezpośrednio po nim i sześć miesięcy po leczeniu. 4. Wiek pacjenta nie miał wpływu na wyniki skali IIEF-5 pod koniec leczenia i podczas sześciomiesięcznej obserwacji.