Trwałe porażenie nerwu twarzowego powodujące niedomykalność szpary powiekowej prowadzi do poważnych powikłań okulistycznych. Celem pracy była ocena czynnik w mających wpływ na pogorszenie stanu narządu wzroku u pacjentów dotkniętych tą chorobą. Grupa badana obejmowała 59 osób w średnim wieku 55,5+–17,4 roku: 40 kobiet (67,8%) i 19 mężczyzn (32,2%), z jednostronnym trwałym porażeniem nerwu VII. Badano wpływ: wieku pacjenta, etiologii i czasu trwania porażenia nerwu twarzowego, wielkości niedomykalności szpary powiekowej, objawu Bella, czucia rogówkowego i testu Schirmera na BCVA (best corrected visual acuity) oraz stopień uszkodzenia rogówki. Analiza jednoczynnikowa wariancji dla rang Kruskala‑Wallisa wykazała istotny wpływ wieku i objawu Bella na BCVA oraz objawu Bella i czucia rogówkowego na ciężkość keratopatii ekspozycyjnej (p <0,05). Etiologia i czas trwania porażenia nerwu twarzowego, wielkość niedomykalności szpary powiekowej i wynik testu Schirmera nie wpływały istotnie statystycznie ani na BCVA, ani na stopień uszkodzenia rogówki w badanej grupie. Objaw Bella i zachowane czucie rogówkowe okazały się najważniejszymi czynnikami rokowniczymi wpływającymi na stan narządu wzroku w badanej grupie pacjentów.