Rak nerki stanowi od 2 do 3% wszystkich nowotworów złośliwych na świecie. W Polsce wskaźniki 5-letniego przeżycia wynoszą około 58% dla obu płci. Ponad 70% nowotworów nerki rozpoznaje się w stadium ograniczonym regionalnie. W pozostałych przypadkach występują przerzuty do płuc, wątroby, kości, nadnerczy lub drugiej nerki. Umiejscowienie przerzutów w skórze jest rzadkością – stanowią one około 6% przypadków i wiążą się złym rokowaniem. W literaturze opisywano przerzuty raka nerkowokomórkowego w obrębie skóry głowy, szyi, tułowia, kończyn oraz narządów płciowych. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 73-letniego mężczyzny z przerzutem raka nerki do skóry policzka. Guz towarzyszył chorobie rozsianej do płuc, węzłów chłonnych klatki piersiowej oraz przerzutowi do drugiej nerki. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami pacjent po nefrektomii z powodu raka nerkowokomórkowego powinien pozostawać pod kontrolą, obejmującą – w zależności od grupy ryzyka – tomografię komputerową klatki piersiowej i jamy brzusznej oraz ultrasonografię jamy brzusznej. Jak się okazało, w opisywanym przypadku guz towarzyszył chorobie w stadium rozsiewu, m.in. do płuc. Po jednym cyklu paliatywnej immunoterapii ipilimumabem w skojarzeniu z niwolumabem nie stwierdzono regresji zmiany na policzku, a pacjent zmarł przed podaniem kolejnego cyklu z powodu progresji przerzutów do płuc. Jak wynika z piśmiennictwa oraz przedstawionego przypadku, przerzuty tego nowotworu mogą wystąpić zarówno w niedługim czasie po rozpoznaniu nowotworu, jak i wiele lat później. Zazwyczaj mają postać pojedynczego, szybko rosnącego guza w dowolnej lokalizacji skóry, który jednak towarzyszy przerzutom (pojedynczym lub mnogim) w innych narządach. Mając na uwadze dostępność terapii, jak choćby inhibitorów kinazy tyrozynowej, tak ważna jest okresowa kontrola chorego, obejmująca nie tylko badania obrazowe i laboratoryjne, ale również wywiad dotyczący nietypowych dolegliwości oraz badanie skóry, a także zdecydowane, szybkie reagowanie na wszelkie podejrzane zmiany.