Udar niedokrwienny mózgu jest stanem zagrożenia życia, w którym leczenie reperfuzyjne powinno zostać rozpoczęte jak najszybciej. Celem pracy było określenie przyczyn opóźnień w postępowaniu w udarze mózgu na podstawie prospektywnego rejestru chorych hospitalizowanych w pojedynczym ośrodku w okresach: 1.04–1.06.2014 oraz 1.02–01.04.2015 r. Analizą objęto opóźnienia przed- i wczesnoszpitalne u 46 chorych, włączając 24 kolejnych chorych leczonych trombolitycznie. Wykonano analizę przed (n=24) oraz po wdrożeniu działań usprawniających (n=22), obejmujących wprowadzenie procedury alertu udarowego oraz cyklu szkoleń. Najważniejszymi przyczynami opóźnienia postępowania były: zbyt późne rozpoznanie objawów udaru i przetransportowanie chorych do szpitala, opóźniona konsultacja neurologiczna na SOR, a także oczekiwanie na transport chorego do pracowni TK, pobranie próbek krwi i opracowanie badań laboratoryjnych oraz opis badania TK. Po wdrożeniu działań usprawniających wśród chorych leczonych trombolitycznie mediana DTN uległa skróceniu ze 128 do 93 minut, zwiększył się odsetek chorych z DTN <60 minut z 33% do 50%, opóźnienie od przyjazdu na SOR do wykonania TK skróciło się z 48 do 37 minut, do konsultacji neurologicznej z 15 do 7 minut, do pobrania badań laboratoryjnych z 24 do 13 minut oraz opisu TK i opracowania badań laboratoryjnych z odpowiednio 40 do 25 minut i 55 do 27 minut. Badanie potwierdziło przydatność stałego monitorowania okres w opóźnień, ich analizy oraz podjętych działań usprawniających dla poprawy efektywności postępowania medycznego u chorych z udarem mózgu.