Celem pracy była analiza zmian stężenia fibrynogenu u pacjent w po totalnej protezoplastyce stawu biodrowego (TPB). Prospektywnym badaniem objęto 30 chorych (18 kobiet) w średnim wieku 70 lat (zakres: 45–86 lat) z idiopatyczną chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego, zakwalifikowanych do planowej operacji. Chorym immunoenzymatycznie oznaczano stężenia fibrynogenu przed zabiegiem operacyjnym, po 6 godzinach od zakończenia operacji oraz w 2., 4. i 6. dobie po operacji. Żaden z chorych nie demonstrował objaw w żylnej choroby zakrzepowo‑zatorowej podczas hospitalizacji. Średnie stężenie fibrynogenu wynosiło 366 mg/dl przed zabiegiem, ulegało zmniejszeniu do 311 mg/dl w 6 godzin po zabiegu, potem wzrastało, ze szczytem wynoszącym 827 mg/dl w 4. dobie po zabiegu. Zwiększone wyjściowe stężenia fibrynogenu (>400 mg/dl) stwierdzono u 20% chorych. Po planowej TPB fibrynogen zachowuje się jak białko ostrej fazy.