Płynotok nosowy powstaje na skutek wytworzenia przetoki pomiędzy przednią częścią podstawy czaszki a jamą nosową, bębenkową oraz zatokami. Dzieje się to najczęściej w następstwie urazów głowy, a także zabiegów chirurgicznych. Wypływ płynu mózgowo‑rdzeniowego jest rzadkim stanem, który może prowadzić do poważnych konsekwencji, m.in. w postaci zakażenia opon mózgowo‑rdzeniowych. W niniejszej pracy przedstawiono diagnostykę laboratoryjną płynotoku nosowego, która obejmuje wykrywanie glukozy i chlorków w wydzielinie. Testy te są tradycyjnymi metodami pozwalającymi zdiagnozować płynotok, ale mają małą dodatnią wartość predykcyjną. Opisano również wykorzystanie syntazy prostaglandyny D2, powszechnie znanej jako białko beta trace oraz beta 2 transferyny w detekcji obecności płynotoku.