PRACA POGLĄDOWA
Sekwencja szybkiej intubacji. Aktualny stan wiedzy
Więcej
Ukryj
1
Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Wydział Lekarski, Collegium Medicum Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Polska
2
Oddział Kliniczny Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie, Polska
3
Collegium Medicum, Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Polska
4
Oddział Chorób Wewnętrznych, Szpital Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Polska
5
Oddział Pediatryczny, Pro-Medica w Elku Sp. z o.o., Polska
Data nadesłania: 05-12-2023
Data akceptacji: 08-01-2024
Data publikacji: 20-09-2024
Autor do korespondencji
Justyna Opolska
Collegium Medicum Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Polska, Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii, Wydział Lekarski, Olsztyn
LW 2024;102(3):195-200
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Sekwencja szybkiej intubacji jest powszechnie stosowaną techniką zabezpieczania dróg oddechowych podczas indukcji znieczulenia u pacjentów ze schorzeniami żołądka, ryzykiem zarzucania treści pokarmowej do przełyku (regurgitacji) lub zachłyśnięcia (aspiracji). Procedura wymaga przygotowania sprzętu do szybkiej intubacji w trybie nagłym oraz leków: tlenu, ssaka, worka ambu z maską twarzową, laryngoskopu, rurek dotchawiczych z prowadnicą, zestawu do resuscytacji i niezbędnego sprzętu ratowniczego. Choć metoda jest wykorzystywana już od ponad 50 lat, nadal toczą się dyskusje na temat skuteczności niektórych jej elementów, takich jak ucisk na chrząstkę pierścieniowatą czy
ocena stanu opróżnienia żołądka w nagłych wypadkach wymagających interwencji chirurgicznej. Brak ujednoliconych standardów dotyczących technik szybkiej intubacji oraz ogólnie przyjętych wytycznych postępowania prowadzi do rozbieżności w danych literaturowych. Ucisk na chrząstkę pierścieniowatą, zwany także manewrem Sellicka, jest kontrowersyjnym elementem szybkiej sekwencji intubacji, który ma zarówno swoich zwolenników, jak i przeciwników. Technika ta jest wprawdzie wykorzystywana już od kilkudziesięciu lat i zalecana w wielu krajach w celu zapobiegania aspiracji treści pokarmowej do płuc, jednak wyniki niedawnych badań wzbudziły wątpliwości co do zasadności jej stosowania.
U pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym w trybie nagłym badanie ultrasonograficzne żołądka może pomóc w ocenie objętości treści żołądkowej w celu zminimalizowania ryzyka zachłystowego zapalenia płuc. Metody i warianty indukcji znieczulenia w algorytmie szybkiej sekwencji intubacji wymagają dostosowania do specyfiki różnych grup klinicznych, zwłaszcza dzieci, osób otyłych i kobiet w ciąży. W znieczuleniu pediatrycznym i u pacjentów otyłych klasyczna szybka intubacja z okresem bezdechu nie jest powszechnie stosowana ze względu na ograniczoną rezerwę oddechową. Pomimo wielu działań niepożądanych lekiem najczęściej używanym w szybkiej sekwencji intubacji pozostaje suksametonium.