Międzybłoniak opłucnej jest złośliwym nowotworem błon surowiczych. Występuje rzadko i często przysparza trudności diagnostyczno‑terapeutycznych. Najczęstsze objawy kliniczne choroby to duszność, kaszel i ból w klatce piersiowej. W późnych stadiach pojawiają się utrata apetytu i ogólne osłabienie. Kluczowym elementem diagnostyki jest biopsja z pobraniem materiału do badania. W niektórych przypadkach uzyskanie wiarygodnego wyniku mikroskopowego może stanowić duże wyzwanie. Udowodnionym czynnikiem ryzyka zachorowania na międzybłoniaka jest narażenie na azbest. Międzybłoniak jest agresywnym nowotworem o krótkim czasie przeżycia i niekorzystnym rokowaniu. Przerzuty międzybłoniaka do piersi należą do wyjątkowo rzadko występujących. Przeanalizowano szlak diagnostyczno‑terapeutyczny z uwzględnieniem trudności i ograniczeń terapii. U większości chorych z międzybłoniakiem leczenie ma charakter paliatywny i ogranicza się do działania w celu opanowania wysięku w jamie opłucnowej.