52‑letni mężczyzna, bez wywiadu chorób przewlekłych, został przyjęty na Oddział Gastrologii z powodu nawracających bólów brzucha, dyspepsji, zmniejszenia masy ciała oraz obrzęków kończyn dolnych wokół kostek. W badaniach laboratoryjnych krwi stwierdzono wykładniki choroby nerek, a w badaniu endoskopowym przewodu pokarmowego zapalenie błony śluzowej żołądka oraz zmiany nasuwające podejrzenie choroby Leśniowskiego i Crohna. Ze względu na nieprawidłowości w zapisie EKG oraz zwiększone stężenie troponiny sercowej chorego skierowano na konsultację kardiologiczną. Na podstawie wyniku badania echokardiograficznego, uwzględniając całokształt obrazu klinicznego, wysunięto podejrzenie amyloidozy serca. W toku dalszej diagnostyki nie zidentyfikowano złogów amyloidu w bioptatach błony śluzowej przewodu pokarmowego, natomiast metodą immunofiksacji białek surowicy stwierdzono obecność łańcuchów lekkich kappa. Pacjenta przekazano na Oddział Hematoonkologii, gdzie na podstawie biopsji szpiku ustalono rozpoznanie szpiczaka plazmocytowego (IgG kappa). Szpiczak plazmocytowy i amyloidoza to choroby należące do dyskrazji plazmocytowych, mogące współwystępować, dlatego należy je uwzględniać w diagnostyce różnicowej.