Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych charakteryzuje się stanem zapalnym trwającym powyżej 12 tygodni, obejmującym błonę śluzową nosa i zatok przynosowych. Według przyjętej klasyfikacji EPOS – European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2012 – europejskich wytycznych dotyczących zapalenia błony śluzowej nosa i zatok oraz polipów nosa z 2012 r., wyróżnia się przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (PZZP) oraz przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych z obecnością polipów (PZZP z PN). Obecnie, w określonych sytuacjach, w leczeniu uzupełniającym obu schorzeń metodą z wyboru jest czynnościowa chirurgia endoskopowa zatok przynosowych (ESS). W pracy przedstawiono analizę wpływu zabiegu metodą ESS na funkcję płuc oraz reaktywność oskrzeli u chorych z PZZP oraz PZZP z NP i ze skrzywioną przegrodą nosa leczonych metodą septoplastyki. U wszystkich dodatkowo wykonano testy skórne z alergenami wziewnymi, badanie spirometryczne oraz metacholinową próbę prowokacyjną oskrzeli. Zabieg ESS u chorych z PZZP oraz PZZP z PN nie wpływa w istotny sposób na poprawę funkcji płuc, przyczynia się natomiast istotnie do zmniejszenia reaktywności oskrzeli, zwłaszcza u chorych z PZZP z PN.