W niniejszej pracy, która jest pierwszą z dwóch części poświęconych problemom bezdomności w krajach rozwijających się, omawiamy przyczyny bezdomności w krajach o znaczącym odsetku ludzi żyjących w biedzie. W tej części skupiamy się przede wszystkim na problemie bezdomności w Indiach. Sytuacja ludzi biednych i bezdomnych zależy od miejsca, w którym się znajdują, oraz od uwarunkowań kulturowych i religijnych. Rząd stara się ograniczać bezdomność, wprowadzając różne formy pomocy, oferowanej ludziom znajdującym się w skrajnej biedzie. W celu poznania skuteczności i zasięgu pomocy rządowej przeprowadziliśmy badania jakościowe i wywiady z osobami korzystającymi z takiej pomocy. W pracy omówiono znaczenie edukacji i programów oświatowych dla przerwania międzygeneracyjnego cyklu biedy. Porównano pomoc okazaną jednostkom i rodzinom w wychodzeniu z bezdomności w USA i Indiach. Opisano zjawisko migracji ludzi w poszukiwaniu pracy, które przyczynia się do zwiększenia liczby osób znajdujących się w kryzysie bezdomności. Osoby bezdomne budują tymczasowe schronienia, które po pewnym czasie nabierają form rozległych slumsów pozbawionych podstawowych warunków bezpieczeństwa życia i higieny. Mieszkańcom slumsów pomagają instytucje pozarządowe, dostarczając żywność i ubrania, szczególnie w trakcie tłumnych obchodów wydarzeń społecznych i religijnych. Organizacja lokalnych zasobów i współpraca między rządowymi i pozarządowymi ośrodkami pomocy stwarza warunki umożliwiające ludziom wychodzenie z bezdomności.