Przewlekła choroba nerek to zespół nieprawidłowości w zakresie czynności lub budowy nerek, utrzymujących się powyżej 3 miesięcy, występujących w jednostkach chorobowych o różnej etiologii. Klasyfikacja przewlekłej choroby nerek opiera się na dwóch podstawowych kategoriach. Pierwsza z nich – G – odnosi się do wartości przesączania kłębuszkowego, przy czym zwykle posługuje się jego szacowaną wartością, wyliczoną za pomocą wzoru CKD-EPI. Druga wartość –A – dotyczy ilości albuminy wydalanej z moczem. Ustalenie etiologii zaburzeń jest ważne, ponieważ ukierunkowane leczenie może spowolnić naturalny postęp choroby i opóźnić wejście w ostatnie, piąte stadium, zwane schyłkową niewydolnością nerek, które wiąże się z koniecznością wdrożenia leczenia nerkozastępczego. W pracy przedstawiono przypadek 50-letniej pacjentki z przewlekłą chorobą nerek w stadium G5 A3, z licznymi obciążeniami, między innymi nieoptymalnie leczoną łuszczycą, dną moczanową, nawracającymi zakażeniami układu moczowego oraz zmianami o charakterze żółtakoziarniniakowego odmiedniczkowego zapalenia prawej nerki i przewlekłym wodonerczem w wywiadzie.