Funkcjonowanie uzdrowisk w Busku-Zdroju oraz w Solcu-Zdroju w czasie okupacji niemieckiej jest tematyką pomijaną do tej pory w historiografii polskiej. Na temat ich działalności można znaleźć jedynie enigmatyczne wzmianki. Głównej przyczyny tego stanu rzeczy można upatrywać w ubogim stanie źródeł – mowa tutaj zwłaszcza o materiałach dotyczących Solca-Zdroju. Przedmiotem niniejszego artykułu jest m.in. omówienie działalności uzdrowisk w latach 1939-1945 a także skali zniszczeń, jakie poniosły w wyniku działań okupanta niemieckiego. Uzdrowiska w Busku-Zdroju oraz w Solcu-Zdroju poniosły duże straty w czasie okupacji niemieckiej. Zakłady lecznictwa uzdrowiskowego zmieniły swoje przeznaczenie, i stały się przede wszystkim miejscami rekonwalescencji dla Niemców. Warto zauważyć, że ludności polskiej niemal całkowicie ograniczono do nich dostęp. Część zakładów zdrojowych uległa zniszczeniu, a ich wyposażenie zrabowano. W wyniku okupacji niemieckiej zdewastowano także bazę noclegową w Busku-Zdroju i Solcu-Zdroju. Tylko w Busku-Zdroju liczba pokoi dla kuracjuszy zmniejszyła się o 350. Podczas gdy w Busku-Zdroju kuracjuszy przyjmowano już w 1945 roku, Solec-Zdrój został otwarty jako całoroczne uzdrowisko w 1961 roku.