Gen. bryg. dr med. Mieczysław Kowalski (1894–1986), uczestnik wojny polsko‑ukraińskiej 1918–1919, polsko‑bolszewickiej 1920 r. oraz kampanii wrześniowej 1939 r. i operacji łużyckiej 1945 r. w czasie II wojny światowej; odznaczony Krzyżem Walecznych (1919) i Orderem Virtuti Militari V klasy (1939). Podczas okupacji niemieckiej lekarz w getcie warszawskim (1941–1943). Więziony przez Gestapo jako zakładnik na Pawiaku (1942). Po uciecze z getta (1943) ukrywał się. W okresie służby wojskowej (1918–1939 i 1945–1963) przeszedł wszystkie etapy kariery lekarza wojskowego – od podlekarza pociągu pancernego do szefa służby zdrowia Wojska Polskiego (1957–1963). Jeden z najwybitniejszych organizatorów i szefów służby zdrowia w Wojsku Polskim. Współorganizator Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii w Warszawie, służby krwi i ruchu honorowego krwiodawstwa oraz służby psychologiczno‑psychiatrycznej w wojsku. Aktywny działacz PCK od 1927 r. tłumacz z języka rosyjskiego, niemieckiego i francuskiego książek z zakresu historii medycyny wojskowej oraz etologii. Autor wspomnień „Moi dowódcy, 1918–1963”.