Wstęp: Wysokoprzepływowa tlenoterapia donosowa jest obecnie powszechnie stosowaną metodą leczenia ostrej niewydolności oddechowej w przebiegu COVID-19 i innych chorób płuc. Wraz z nieinwazyjną wentylacją mechaniczną stanowi ona leczenie pomostowe przed wdrożeniem respiratoroterapii inwazyjnej, częstokroć pozwalając na jej uniknięcie. Wysokoprzepływowa tlenoterapia donosowa cechuje się korzystnym profilem bezpieczeństwa. Prezentacja niniejszego przypadku ma jednak na celu zwrócenie uwagi na rzadkie, ale potencjalnie śmiertelne powikłanie tej metody terapeutycznej. Opis przypadku: W pracy przedstawiono opis przypadku 63-letniego mężczyzny rasy białej hospitalizowanego w oddziale chorób infekcyjnych w kwietniu 2021 roku z powodu krytycznie ciężkiego przebiegu COVID-19 z zajęciem 90% tkanki płuc w obrazach tomografii komputerowej. Od początku pobytu w Klinice u chorego stosowano wysokoprzepływową tlenoterapię donosową. Po trzech dniach leczenia doszło u niego do masywnego krwotoku z jam nosa, który pomimo niezwłocznego założenia tamponady przedniej doprowadził do gwałtownej dekompensacji oddechowej wymagającej intubacji i włączenia respiratoroterapii. Mimo podjętych działań doszło do zatrzymania krążenia w mechanizmie czynności elektrycznej bez tętna. Omówienie: Po nieskutecznej resuscytacji pacjent zmarł. Podczas stosowania wysokoprzepływowej tlenoterapii donosowej należy zatem uwzględnić ryzyko wystąpienia krwotoku z jam nosa, mogącego skutkować krytycznym pogorszeniem wydolności oddechowej. Wnioski: Z uwagi na rosnącą popularność omawianej metody terapeutycznej konieczne są badania kohortowe mające na celu ocenę czynników ryzyka wystąpienia krwotoku z nosa, a także sposobów zapobiegania temu poważnemu powikłaniu.