Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby popromiennej w Polsce jest bardzo małe ze względu na to, że Polska ma niewielką liczbę własnych źródeł promieniowania jonizującego, a także dlatego, że zagrożenie zarówno radiacyjnym atakiem terrorystycznym, jak i wojną jądrową jest bardzo małe, co jednak nie oznacza, że nie istnieje. Polska, posiadając ponad 20 ośrodków przeszczepiania komórek krwiotwórczych, może zabezpieczyć we własnym zakresie nawet dość duży wypadek radiacyjny. Ponieważ w przygotowaniu do przeszczepienia szpiku wykorzystuje się napromienienie na całe ciało, personel tych ośrodków jest przygotowany do obsługi takich chorych. Natomiast przygotowanie na wypadek wykorzystania bomby jądrowej, w którym porażonych będą tysiące ludzi, jest ograniczone. Trzeba jednak podkreślić, że będzie to w znacznie większym stopniu problemem ogólnospołecznym, organizacyjnym i psychologicznym, niż stricte medycznym. Pod względem medycznym będzie to głównie problem wykorzystania na masową skalę podstawowych sposobów opieki nad osobami z uszkodzonym układem krwiotwórczym i zapewnienia godnego umierania osobom z innymi zespołami choroby popromiennej, których nie będzie można uratować.