Rak podstawnokomórkowy jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym skóry. Podstawowa metodą leczenia jest wycięcie chirurgiczne. Według opinii ekspertów, w przypadku pierwotnej zmiany należy zachować margines około 4 mm makroskopowo zdrowych tkanek, a przypadku nawrotu – około 10 mm. Takie postępowanie często wiąże się z powstaniem znacznych ubytków tkanek. Zmiany występujące na twarzy nierzadko są problematyczne, biorąc pod uwagę jej budowę i dążenie do zachowania estetyki. Opisujemy przypadek pacjentki z trzecią wznową raka podstawnokomórkowego skóry w okolicy lewego skrzydła nosa. Ze względu na spodziewany duży ubytek tkanek pełnej grubości skrzydła nosa, zaplanowano rekonstrukcję dwoma płatami – płatem skórno-tłuszczowym z fałdu nosowo-policzkowego i płatem rotacyjnym Mustarde’a. Rekonstrukcję uzupełniono o przeszczepy skóry pośredniej grubości. Stosując tę metodę, uzyskano pełne pokrycie ubytku tkanek bezpośrednio po szerokiej resekcji nowotworu. Zaplanowano również kolejny etap – odtworzenie rusztowania chrzęstnego nosa w celu poprawy funkcjonalności i estetyki nosa. Opisywany przypadek ma na celu przedstawienie jednej z możliwości rekonstrukcji dużych poresekcyjnych ubytków tkanek w okolicy skrzydła nosa.