Wstęp i cel: Autorzy niniejszego badania postawili sobie za cel analizę poziomu poczucia koherencji i sposobów radzenia sobie ze stresem wśród powracających do kraju uczestników wojskowych misji zagranicznych. Ze względu na charakter misji pokojowych i stabilizacyjnych oraz charakter zadań realizowanych przez ich uczestników, umiejętność poradzenia sobie z sytuacją w obliczu zagrożenia jest kluczowa nie tylko ze względu na ich zdrowie, ale przede wszystkim ze względu na znaczący wpływ stresu na bezpieczeństwo. Materiał i metody: Wskaźnikami zmiennej zależnej stylu radzenia sobie ze stresem są przeliczone wartości wyników uzyskanych w Kwestionariuszu Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych w polskiej adaptacji Szczepanika, Strelaua i Wrześniewskiego. Wskaźnikami zmiennej niezależnej poczucia koherencji są wyniki uzyskane w Kwestionariuszu Orientacji Życiowej Antonowsky’ego (Sense of Coherence Scale, SOC-29). Wyniki: Im wyższe poczucie koherencji, tym częściej respondent preferuje skoncentrowany na zadaniu styl radzenia sobie ze stresem. Dzięki przekształceniom poznawczym sytuacja trudna jest interpretowana jako wyzwanie, z którym jednostka jest w stanie sobie poradzić, a następnie podejmuje wysiłki w celu rozwiązania problemu. Wnioski: Przeprowadzone badania jednoznacznie wskazują, że: (1) wysokie poczucie koherencji znacząco obniża poziom odczuwanego stresu i ma decydujący wpływ na wybór preferowanego sposobu radzenia sobie ze stresem; (2) poczucie koherencji determinuje wybór preferowanego stylu radzenia sobie ze stresem; (3) stresory będą traktowane przez osoby o wysokim poczuciu koherencji jako wyzwania, którym należy sprostać, a nie zagrożenia; (4) osoby o niskim poczuciu koherencji będą raczej skupiać swoją energię na negatywnych emocjach i podejmować działania o zdecydowanie niezdrowym charakterze (palenie, spożywanie alkoholu).