Uromodulina stanowi w warunkach fizjologicznych główne białko moczu. Ulega wyłącznie ekspresji we wstępującym ramieniu grubym pętli Henlego oraz w początkowym odcinku kanalika dystalnego nerki. Stwarza to możliwość przeprowadzania badań, które mogłyby rozszerzyć zastosowanie oznaczania uromoduliny w surowicy pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (PChN) w różnym stadium zaawansowania jako markera związanego z upośledzeniem funkcji kanalik w nerkowych. Celem podjętych badań było określenie związku stężenia uromoduliny w surowicy z rutynowymi markerami dysfunkcji nerek oraz różnymi miarami przesączania kłębuszkowego u pacjent w z PChN w stadiach III–V. Dodatkowym zamierzeniem było sprawdzenie, czy istnieje korelacja stężenia uromoduliny z markerami gospodarki wapniowo‑fosforanowej oraz kostnej u tych pacjentów. Badaniu poddano 119 pacjent w z PChN w stadiach III–V. Grupę kontrolną stanowiły 32 osoby. Wykonane zostały u nich oznaczenia parametrów nerkowych, markerów z zakresu gospodarki wapniowo‑fosforanowej i kostnej. Przeprowadzone analizy wykazały statystycznie istotne różnice średnich stężeń uromoduliny w surowicy pomiędzy grupami pacjentów z PChN i grupą kontrolną (grupa kontrolna 188,2+–72,5 ng/ml, stadium III 70,9+–40,0 ng/ml, stadium IV 37,3+–15,7 ng/ml, stadium V 18,7+–14,1 ng/ml [p = 0,000]). Stężenia uromoduliny w surowicy były wyraźnie statystycznie istotnie skorelowane z miarami przesączania kłębuszkowego wyrażonymi równaniami CKD‑EPI Cystatin C i CKD‑EPI Creatinine‑Cystatin C w badanych grupach w stadiach III–V PChN. Wykazano statystycznie istotne korelacje w stadium V choroby pomiędzy stężeniem uromoduliny i parametrami gospodarki kostnej. Stężenie uromoduliny w surowicy może być dodatkowym markerem wzbogacającym ocenę funkcjonowania nerek w różnych stadiach zaawansowania PChN. Małe stężenie uromoduliny w surowicy może wskazywać na zaburzenia metabolizmu kostnego u chorych leczonych nerkozastępczo.