Akromegalia jest chorobą przewlekłą, w której pod wpływem nadmiarnego wydzielania hormonu wzrostu (GH) przez gruczolaka somatotropowego przysadki dochodzi do istotnych zaburzeń funkcjonalnych i konstytucjonalnych całego ustroju. Na rokowanie odległe i jakość życia w akromegalii szczególny wpływ mają przede wszystkim zaburzenia układu krążenia i układu oddechowego. W stratyfikacji ryzyka niezbędne wydają się: wczesne rozpoznanie guza somatotropowego przysadki, a także dokładna ocena morfologiczna i czynnościowa układu krążenia oraz układu oddechowego. Normalizacja wydzielania GH i/lub insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF‑1) poprzez kompleksowe leczenie chirurgiczne i/lub farmakologiczne zmniejsza śmiertelność oraz ryzyko powikłań ze strony układu sercowo‑naczyniowego i oddechowego. Dlatego też celem tej pracy było przedstawienie złożoności problemów klinicznych pacjentów z akromegalią, którzy w sposób szczególny wymagają opieki interdyscyplinarnej.